بای بای پستونک(17 ماهگی)

سلام به روی ماه دختر قوی خودم: قربونت بشم با این صبوریت نازنینم

دخترم تاریخ 93/11/28 تصمیم گرفتم دیگه نزارم پستونک بخوری با اینکه سعی کرده بودم فقط موقع خوابیدنت و قطره دادن از پستونک استفاده کنم اما احساس کردم داری رفته رفته وابسته میشی و انگار با بزرگ شدنت بیشتر دلت میخواست پستونک بمکی ،برای همین یکدفعه تصمیم گرفتم بهت پستونک ندم با اینکه بابایی مخالفت کرد اما من مقاومت کردم و از همین تاریخ بهت ندادم ،روز بیست و هشتم صدات در نیومد و شب هم راحت برخلاف تصورم خوابیدی ولی یکدفعه نصف شب بیدار شدی و سراغ مه مه گرفتی ،من همیشه شب وقتی میخوابیدی پستونک رو از دهانت در میاوردم و کنار تختت میذاشتم تا وقتی شب ها گاهی بیدار میشدی بنا به عادتت خودت جاش رو میدونستی و برمیداشتی ،وقتی اون شب دیدی سر جاش نیست شروع به نق زدن کردی منم گفتم  نیست با همون نق چند ثانیه ای خوابت برد تا صبح ،وقتی صبح بیدار شدم و بهت شیر دادم طبق عادتت که بعد دراوردن شیشه شیر باید پستونک دهنت میذاشتی باز کوچولو گریه کردی بازم مه مه خواستی منم گفتم نیست دوباره بلافاصله خوابت برد،و اون آخرین درخواستت برای پستونک بود و خیلی راحت با شرایط کنار اومدی تا الان که از اون تاریخ 22 روز میگذره و هیچ سراغ نگرفتی .

چهار شب پیش رفته بودیم دیدن کوچولوی تازه بدنیا اومده ی آقا ناصر پسردایی مامانی ،اونجا یکدفه دیدم شروع به داد زدن میکنی و دنبال یاسمین جون میدوی اومدم ببینم چی میخوای دیدم دستش پستونک خواهرشه و تو اونو میخوای که فوری ازش گرفتم و شما هم سراغ بازی کردنت رفتی.

اینم عکس آخرین شبی  که شما پستونک دهنته یعنی شب 28 بهمن ماه 1393: